«امامت»،یک منصب نیست،یک خصلت است.و این یکی از اشتباهات رایج در اندیشه و زبان ما است،که می گوئیم حقّ «علی(ع)» را پایمال کردند!حقّ خانوادهء پیغمبر(ص) را از میان بردند!چه می گوئیم؟«علی(ع)»،خود،حقّ است؛خاندان «علی(ع)»،خود یک حقّ است.در اینجا این حقّ مردم است که پایمال شده است.
حکومت «علی(ع)»،ارزش های متعالی خاندان «علی(ع)»،یعنی حقّی که مردم داشتند،حقّی که از آنِ تاریخ بود؛آن را از مردم،از تاریخ گرفتند.
«امامت»،«علی بودن» است!و اهل بیت(س)،آن ربّ النّوع های مثالی و حقیقت های اساطیر مانندی که در یک خانه جمع شده بودند.
«علی(ع)» را کسی از «علی بودن» محروم نکرده است؛بلکه این مردم هستند که از «علی داشتن» محروم شده اند.حقِّ «علی(ع)» را کسی غصب نکرد،و نمی توانست کرد؛حقِّ مردم را غصب کردند و توانستند.
امام،«امام» است.نه تنها «علی(ع)» در خانهء خاموش و متروک اش امام است،که در محراب شهادتش،و نیز در مزار خونین اش هم امام است.
مذهب،سه بُعد دارد:بُعد اوّل،جهان بینی است؛یعنی دنیا را،انسان را،و انسان در این دنیا را چگونه می بینیم؛و چگونه معنا می کنیم؛و چگونه زندگی را بر اساس آن تنظیم می کنیم؛و برای چه زنده هستیم،و برای چه هدفی کار می کنیم.
این،عنصر ثابت مذهب است که هرگز تغییر پیدا نمی کند،امّا تکامل پیدا می کند.چنانچه اصول و قوانین طبیعت،هیچ وقت تغییر پیدا نمی کند،امّا شناخت ما از طبیعت،به نام علوم طبیعی،همیشه در حال تکامل است.
این اصول و قوانین طبیعت،ثابت است. اصول و قوانین که تغییر پیدا نمی کند.مگر قوانین طبیعت،از زمان ارسطو تا به حال فرق کرده است؟امّا چه چیزی فرق کرده؟علم فیزیک،یعنی علم،نسبت به طبیعت،تکامل پیدا کرده.
پس جهان،توحید،طبیعت و انسان،در جهان بینی اسلامی ثابت است؛امّا ما که مسلمان هستیم،با تکامل فلسفه،علم،تمدّن و فرهنگ مان،شناخت مان از توحید،از جهان و انسان شناسی اسلام،تکامل پیدا می کند.
برای همین است که من باید توحید و قرآن را از فیلسوفی که در قرون دوّم و سوّم زندگی می کرده،بیش تر بفهمم.برای اینکه،آن موقع کجا و انسان امروز کجا؟!
ادامه دارد...